بیچاره کسی که می ندارد

غوره به سلف همی فشارد

بیچاره زمین که شوره باشد

وین ابر کرم بر او نبارد

باری دل من صبوح مستست

وام شب دوش می گزارد

گفتم به صبوح خفتگان را

پامزد ویم که سر برآرد

امروز گریخت شرم از من

او بر کف مست کی نگارد

ساقیست گرفته گوشم امروز

یک لحظه مرا نمی گذارد

جام چو عصاش اژدها شد

بر قبطی عقل می گمارد

خاموش و ببین که خم مستان

چون جام شریف می سپارد